Ραντεβού με τον Σεπτέμβρη των αδιέξοδων

γράφει ο Τηλεβόας

     Η παλιά επιγραφή έξω από τους κινηματογράφους έγραφε "Ραντεβού τον Σεπτέμβρη" κι εμείς, χορτασμένοι από το καλοκαίρι, ανυπομονούσαμε να έρθει ο Σεπτέμβριος, να ξανανοίξουνε τα σχολεία, να ξαναδούμε τους φίλους μας.
     Τώρα τι να περιμένουμε σ' αυτό το ραντεβού; Τον καινούργιο ΦΠΑ; Τις νέες τιμές στα super-market; Τα κλειστά Πανεπιστήμια; Τα σχολεία που ανοίγουνε χωρίς δασκάλους και χωρίς βιβλία; Τις έκτακτες εισφορές "αλληλεγγύης"; Τι;
     ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ και να με στήνουνε σ' αυτό το ραντεβού. Επί 16 μήνες περιμένω το φως...

...και είναι "πίσσα σκοτάδι".
     Η υπομονή και η ανοχή έχουν κι αυτές τα όριά τους και όλο και περισσότεροι γύρω μου αισθάνονται ότι πλησιάζουνε επικίνδυνα την "κόκκινη γραμμή" των προσωπικών τους ορίων. Κι εγώ μαζί τους.
     Χρειάστηκε να ταξιδέψω στη Θεσσαλονίκη και σταμάτησα στην Εγνατία Οδό για να πάρω ένα καφέ κι ένα τοστ.

     Είδα την επιγραφή που βλέπετε στην φωτογραφία και θύμωσα με την "προνοιακή" απόπειρα της επιχείρησης να επιδείξει κοινωνική ευαισθησία, κάνοντας ταυτόχρονα διαφήμιση στον εαυτό της.

     Θύμωσα, έβγαλα την κάρτα ανεργίας μου και πλήρωσα με έκπτωση. 

     Είμαι κι εγώ ένας από τους 23.000 Ηπειρώτες που είναι επίσημα άνεργοι. Μια ολόκληρη πόλη.
     Εμείς είμαστε οι επίσημοι, οι καταγεγραμμένοι. Αν υπολογίσουμε και τους υπόλοιπους, τότε μιλάμε για ολόκληρο νομό!