- Μεγάλες απώλειες και από τις μειωμένες πωλήσεις στα εμπορικά καταστήματα
Μόλις λίγα χρόνια πριν τα ρεπορτάζ για τα ραφτάδικα θα αφορούσαν τις αυξημένες δουλειές λόγω της δυσκολίας των καταναλωτών να αγοράσουν καινούργια ρούχα.
Η μεταποίηση όμως παλιών ρούχων έχει πλέον παγώσει και αυτή με τη σειρά της αφού το ράβε - ξήλωνε έχει και αυτό το αντίτιμό του.
O Παύλος Λιούκας ασκεί το επάγγελμα του ράπτη εδώ και 34 χρόνια περίπου και διατηρεί δικό του ραφείο - επιδιορθωτήριο ρούχων, στην οδό Βασ. Κων/νου 103 στην Άρτα.
Είναι από τους τελευταίους εναπομείναντες ράπτες στην...
...πόλη μας.
Όπως τονίζει ο κ. Λιούκας «είναι λάθος να πιστεύει κανείς πλέον ότι πρόκειται για ένα προσοδοφόρο επάγγελμα δεδομένου ότι ο κόσμος πλέον δεν δίνει βαρύτητα στα ρούχα πόσο μάλλον να πληρώσει για να μεταποιήσει παλιά ενδύματα».
«Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε μέρα με τη μέρα τη δουλειά να μειώνεται. Το επάγγελμά μας δυστυχώς αρχίζει να βιώνει την οικονομική κρίση. Εξάλλου, τα καταστήματα πουλάνε ήδη πολύ φτηνά προϊόντα. Αν μπορεί κανείς να βρει παντελόνι ή μπλούζα με πέντε ευρώ γιατί να έρθει σε εμάς να επιδιορθώσει ρούχα. Πλέον, τα ρούχα δεν αποτελούν προτεραιότητα για τα Αρτινά νοικοκυριά. Τους αρκούν να έχουν τα απαραίτητα» αναφέρει o κ. Λιούκας.
Η οικονομική κρίση λειτουργεί πλέον σαν τσουνάμι στην Αρτινή αγορά. Ενδεικτικό είναι ότι τα ραφεία-επιδιορθωτήρια συνδέονται άμεσα με τα εμπορικά καταστήματα.
«Οι περισσότεροι έμποροι ενδυμάτων συνεργαζόταν με τα ραφτάδικα για να στέλνουν εκεί τα ρούχα που χρειαζόταν κόντεμα, στένεμα, ανάλογα με τα μέτρα των αγοραστών. Πλέον, από τα εμπορικά καταστήματα που έχουν επιβιώσει, ελάχιστα είναι εκείνα που παρέχουν τέτοιου είδους υπηρεσίες στους πελάτες τους. Οπότε μοιραία και τα ραφτάδικα έχουν υποστεί σημαντική μείωση στη δουλειά τους», υποστηρίζει ο κ. Λιούκας.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, γυναίκες ως επί τω πλείστω, που επιμένουν να αγαπούν την τέχνη της μοδιστρικής. Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που μαθαίνουν την τέχνη είτε για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του σπιτιού τους, είτε για να την ασκήσουν και επαγγελματικά στην περίπτωση που χρειαστεί.
Μόλις λίγα χρόνια πριν τα ρεπορτάζ για τα ραφτάδικα θα αφορούσαν τις αυξημένες δουλειές λόγω της δυσκολίας των καταναλωτών να αγοράσουν καινούργια ρούχα.Η μεταποίηση όμως παλιών ρούχων έχει πλέον παγώσει και αυτή με τη σειρά της αφού το ράβε - ξήλωνε έχει και αυτό το αντίτιμό του.
O Παύλος Λιούκας ασκεί το επάγγελμα του ράπτη εδώ και 34 χρόνια περίπου και διατηρεί δικό του ραφείο - επιδιορθωτήριο ρούχων, στην οδό Βασ. Κων/νου 103 στην Άρτα.
Είναι από τους τελευταίους εναπομείναντες ράπτες στην...
...πόλη μας.Όπως τονίζει ο κ. Λιούκας «είναι λάθος να πιστεύει κανείς πλέον ότι πρόκειται για ένα προσοδοφόρο επάγγελμα δεδομένου ότι ο κόσμος πλέον δεν δίνει βαρύτητα στα ρούχα πόσο μάλλον να πληρώσει για να μεταποιήσει παλιά ενδύματα».
«Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε μέρα με τη μέρα τη δουλειά να μειώνεται. Το επάγγελμά μας δυστυχώς αρχίζει να βιώνει την οικονομική κρίση. Εξάλλου, τα καταστήματα πουλάνε ήδη πολύ φτηνά προϊόντα. Αν μπορεί κανείς να βρει παντελόνι ή μπλούζα με πέντε ευρώ γιατί να έρθει σε εμάς να επιδιορθώσει ρούχα. Πλέον, τα ρούχα δεν αποτελούν προτεραιότητα για τα Αρτινά νοικοκυριά. Τους αρκούν να έχουν τα απαραίτητα» αναφέρει o κ. Λιούκας.
Η οικονομική κρίση λειτουργεί πλέον σαν τσουνάμι στην Αρτινή αγορά. Ενδεικτικό είναι ότι τα ραφεία-επιδιορθωτήρια συνδέονται άμεσα με τα εμπορικά καταστήματα.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, γυναίκες ως επί τω πλείστω, που επιμένουν να αγαπούν την τέχνη της μοδιστρικής. Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που μαθαίνουν την τέχνη είτε για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του σπιτιού τους, είτε για να την ασκήσουν και επαγγελματικά στην περίπτωση που χρειαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΑΡΤΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ευθύνεται μόνο για όσα γράφουν οι συντάκτες του.
Παρακαλούμε μην μας φέρνετε στη δύσκολη θέση να διαγράφουμε υβριστικά ή χυδαία σχόλια.