Φίλες και φίλοι, καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Πριν ακόμα έρθουν τα πρωτοβρόχια, (ναι, το ξέρω ότι χθες έβρεξε - το κείμενο γράφτηκε την Κυριακή!) απ’ όπου αναδύεται μια οσμή του βρεγμένου χώματος, άρχισαν κατ’ αντιστοιχίαν σιγοψιθυρίσματα απ’ τα οποία μερικοί οσμίζονται το πλησίασμα εκλογών, πράγμα που διαψεύδεται από κυβερνητικής πλευράς, χωρίς η διάψευση να γίνεται πιστευτή.
Η κατάσταση, όμως, όπως εξελίσσεται, μας προδιαθέτει να διακρίνουμε ότι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, αφού βρισκόμαστε πολύ μακριά απ’ τον δίαυλο ξεπεράσματος της κρίσης. Και εκείνο που μας έλειπε, στο μίζερο πολιτικό σκηνικό, είναι οι εκλογές.
Η έκφραση αισιοδοξίας μετά την 21η Ιουλίου, εξηνεμίσθη...
...προϊόντος του αδήριτου χρόνου καθ’ όσον η κυβέρνηση δυσκολεύεται να λάβει τα νέα μέτρα, που θέλουν οι δανειστές μας για την εξασφάλιση του νέου πακέτου στήριξης.
Ορισμένες αποκρατικοποιήσεις, που είχαν προγραμματισθεί να γίνουν μέχρι το τέλος του 2011, πώς θα προχωρήσουν και θα τελειώσουν σε τέσσερις μήνες; Ο,τι έπρεπε να γίνει πριν δύο χρόνια, που η κυβέρνηση είχε πρόσφατη την εντολή του λαού και βρισκόμαστε στην περίοδο των παχιών αγελάδων, γίνεται τώρα υπό πίεσιν με την πλάτη στον τοίχο και υπό συνθήκες της τελείας απαξίωσης της προς αξιοποίησιν κρατικής περιουσίας. Ο λαός αυτό το λέει: «τρεχάτε ποδαράκια μου, να μην...».
Απ’ το 2010, όποια αποκρατικοποίηση ή αναδιάρθρωση μπορούσε ν’ αναβληθεί λόγω αντιδράσεων των συντεχνιών, εδρομολογείτο γι’ αργότερα. Για κάθε περίπτωση ερχόταν κι από ένα ν/σ, που έπληττε μια κατηγορία πολιτών, όπως φορτηγατζήδες, πρυτάνεις, γιατρούς, ταξιτζήδες, δικηγόρους κ.ά., που δεν έκαναν τίποτ’ άλλο απ’ το να συγκρούονταν και να έβριζαν αναστατώνοντας το κοινωνικό σύνολο.
Τελικά τα ν/σ ψηφίζονταν, αλλά δεν εφαρμόζονταν. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που παιζόταν από παλιά και συνεχίζεται να παίζεται για δυο ακόμη χρόνια επί της σημερινής κυβέρνησης, αλλά έφτασε στο τέλος του. Δεν αντέχεται άλλο, όχι μόνο απ’ την ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε κι απ’ τους τροϊκανούς, που δεν είναι τόσο βλάκες, να μην αντιλαμβάνονται τη νοοτροπία μας.
Μπρος βαθύ, λοιπόν, και πίσω ρέμα. Ο κ. Παπανδρέου προβλέπει έξοδο απ’ την κρίση μέσα στο 2013, τότε που λήγει η τετραετία της κυβέρνησής του, οπότε θα κριθεί στις κάλπες. Ο κ. Σαμαράς επιμένει για εκλογές τώρα, συνεπικουρούμενος και από άλλα κόμματα, αλλά η απροθυμία του να μην γίνουν είναι εμφανής από ανεπίσημες δηλώσεις στελεχών του. Δεν θα ήθελε να διαχειριστεί μια κατάσταση απ’ τα χέρια του κ. Παπανδρέου χειρότερη από εκείνη που πήρε ο τελευταίος απ’ τον κ. Καραμανλή.
Η προσφυγή στην ετυμηγορία του λαού βρίσκεται σε αντίθεση με τις επικρατούσες σήμερα στην Ελλάδα συνθήκες. Διότι επί τριμήνου ο κρατικός εισπρακτικός μηχανισμός θα παραλύσει και θα σπαταληθούν πολλά χρήματα, τα οποία θα στερηθούν άλλοι τομείς του δημοσίου.
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι τα ποσοστά αξιοπιστίας των κομμάτων έχουν φθάσει στο χαμηλότερο σημείο τους. Και τα δύο κόμματα δεν συγκεντρώνουν ούτε το 40% του εκλογικού σώματος, όπως προκύπτει από πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Αν η κυβέρνηση έρθει σε κόντρα με τους τροϊκανούς που δήλωσαν: «Εμείς φεύγουμε και όταν επανέλθουμε τα ξαναλέμε»! και το νέο δάνειο δεν περπατήσει, εξαιτίας των εγγυήσεων που ξεκίνησε η Φινλανδία, είναι αμφίβολο, αν θα συνεχιστούν οι δόσεις του πρώτου δανείου, οπότε πριν βρεθούμε στο μεταίχμιο, στο οριακό σημείο, της χρεοκοπίας, την οποία οι ξένοι τοποθετούν στον Δεκέμβριο, δύο πράγματα πρέπει να συμβούν. Ή πάμε σε εκλογές ή φτιάχνουμε κυβέρνηση συνεργασίας.
Αν όσα λέει να κάνει η κυβέρνηση είναι σωστά, δεν θα μπορέσει να πετύχει τίποτα μόνη της, εκτός και συμπράξουν οι πολιτικές δυνάμεις και φτιάξουν μια νέα εποχή ανάπτυξης και αναδημιουργίας, αφού σταματήσουν τις έριδες και τις φλυαρίες.
Αυτό, λοιπόν, που πρόκειται ν’ αποφασίσει ο λαός στην κόψη του ξυραφιού, ας το κάνουν από τώρα τα δύο κόμματα και ν’ αποφύγουμε τις κάλπες.
Άλλο πράμα η νέα κεραμίδα που μας βρήκε στο κεφάλι! Εχετε (λέμε τώρα), σπίτι. Αμ δεν έχετε! Ξαναπληρώστε το και πάλι να δούμε, αν θα το έχετε.
ΦΑΠ από δω, φαπ από 'κει, φαπ από πέρα, φαπ από πόδες, φαπ από μπροστά, φαπ από πίσω, βαρεθήκαμε να μετράμε... αστράκια. Φαπο-εισπράκτορες με τα όλα μας.
Άλλη μια νίκη της Ελλάδας! Νέες διαβεβαιώσεις από Μέρκελ και Σαρκοζί ότι το μέλλον της χώρας μας είναι στην Ευρωζώνη και δεν θα υπάρξει χρεωκοπία. Αντε και στην άλλη νίκη με το καλό!
Θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί... Γι’ άλλη μια φορά το θρίλερ της εκταμίευσης ή μη της επόμενης δόσης του πακέτου στήριξης στις οθόνες μας. Αμαν πια το βαρεθήκαμε τούτο το έργο.
Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας. Μια άποψη. Όλα βαίνουν κακώς υπέρ ημών. Μια άλλη άποψη. Υπάρχει και τρίτη που λέει ότι μπόρα είναι και θα περάσει. Λιγοστεύουν οι οπαδοί της, ωστόσο!
Ν’ αποκτήσουμε νύχια για να ξυστούμε. Η μόνη λύση. Αλλοίμονό μας, αν περιμένουμε να μας ξύσουν οι άλλοι. Αυτοί να μας γδάρουν θέλουνε.
Και κλείνω τη στήλη με το καθιερωμένο πλέον ανέκδοτο:
Μια φορά ένα ποντικάκι έπεσε μέσα σε ένα βαρέλι με κρασί.
Περνούσε μια γάτα από εκεί, και άκουσε τις φωνές του.
- Θα σε σώσω, του είπε, αλλά θα κάτσεις να σε φάω...
- Καλύτερα να φαγωθώ, παρά να πνιγώ, λέει το ποντικάκι.
Απλώνει η γάτα το πόδι της και τράβηξε το ποντίκι από το βαρέλι. Αμέσως το ποντίκι το βάζει στα πόδια.
- Μα που πας; λέει η γάτα. Μου υποσχέθηκες ότι θα κάτσεις να σε φάω!
- Θα πρέπει να με συγχωρήσεις, απαντά το ποντικάκι. Όταν σου το είπα, ήμουν μεθυσμένο!
Πριν ακόμα έρθουν τα πρωτοβρόχια, (ναι, το ξέρω ότι χθες έβρεξε - το κείμενο γράφτηκε την Κυριακή!) απ’ όπου αναδύεται μια οσμή του βρεγμένου χώματος, άρχισαν κατ’ αντιστοιχίαν σιγοψιθυρίσματα απ’ τα οποία μερικοί οσμίζονται το πλησίασμα εκλογών, πράγμα που διαψεύδεται από κυβερνητικής πλευράς, χωρίς η διάψευση να γίνεται πιστευτή.Η κατάσταση, όμως, όπως εξελίσσεται, μας προδιαθέτει να διακρίνουμε ότι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, αφού βρισκόμαστε πολύ μακριά απ’ τον δίαυλο ξεπεράσματος της κρίσης. Και εκείνο που μας έλειπε, στο μίζερο πολιτικό σκηνικό, είναι οι εκλογές.
Η έκφραση αισιοδοξίας μετά την 21η Ιουλίου, εξηνεμίσθη...
...προϊόντος του αδήριτου χρόνου καθ’ όσον η κυβέρνηση δυσκολεύεται να λάβει τα νέα μέτρα, που θέλουν οι δανειστές μας για την εξασφάλιση του νέου πακέτου στήριξης.
Ορισμένες αποκρατικοποιήσεις, που είχαν προγραμματισθεί να γίνουν μέχρι το τέλος του 2011, πώς θα προχωρήσουν και θα τελειώσουν σε τέσσερις μήνες; Ο,τι έπρεπε να γίνει πριν δύο χρόνια, που η κυβέρνηση είχε πρόσφατη την εντολή του λαού και βρισκόμαστε στην περίοδο των παχιών αγελάδων, γίνεται τώρα υπό πίεσιν με την πλάτη στον τοίχο και υπό συνθήκες της τελείας απαξίωσης της προς αξιοποίησιν κρατικής περιουσίας. Ο λαός αυτό το λέει: «τρεχάτε ποδαράκια μου, να μην...».
Απ’ το 2010, όποια αποκρατικοποίηση ή αναδιάρθρωση μπορούσε ν’ αναβληθεί λόγω αντιδράσεων των συντεχνιών, εδρομολογείτο γι’ αργότερα. Για κάθε περίπτωση ερχόταν κι από ένα ν/σ, που έπληττε μια κατηγορία πολιτών, όπως φορτηγατζήδες, πρυτάνεις, γιατρούς, ταξιτζήδες, δικηγόρους κ.ά., που δεν έκαναν τίποτ’ άλλο απ’ το να συγκρούονταν και να έβριζαν αναστατώνοντας το κοινωνικό σύνολο.
Τελικά τα ν/σ ψηφίζονταν, αλλά δεν εφαρμόζονταν. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που παιζόταν από παλιά και συνεχίζεται να παίζεται για δυο ακόμη χρόνια επί της σημερινής κυβέρνησης, αλλά έφτασε στο τέλος του. Δεν αντέχεται άλλο, όχι μόνο απ’ την ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε κι απ’ τους τροϊκανούς, που δεν είναι τόσο βλάκες, να μην αντιλαμβάνονται τη νοοτροπία μας.
Μπρος βαθύ, λοιπόν, και πίσω ρέμα. Ο κ. Παπανδρέου προβλέπει έξοδο απ’ την κρίση μέσα στο 2013, τότε που λήγει η τετραετία της κυβέρνησής του, οπότε θα κριθεί στις κάλπες. Ο κ. Σαμαράς επιμένει για εκλογές τώρα, συνεπικουρούμενος και από άλλα κόμματα, αλλά η απροθυμία του να μην γίνουν είναι εμφανής από ανεπίσημες δηλώσεις στελεχών του. Δεν θα ήθελε να διαχειριστεί μια κατάσταση απ’ τα χέρια του κ. Παπανδρέου χειρότερη από εκείνη που πήρε ο τελευταίος απ’ τον κ. Καραμανλή.
Η προσφυγή στην ετυμηγορία του λαού βρίσκεται σε αντίθεση με τις επικρατούσες σήμερα στην Ελλάδα συνθήκες. Διότι επί τριμήνου ο κρατικός εισπρακτικός μηχανισμός θα παραλύσει και θα σπαταληθούν πολλά χρήματα, τα οποία θα στερηθούν άλλοι τομείς του δημοσίου.
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι τα ποσοστά αξιοπιστίας των κομμάτων έχουν φθάσει στο χαμηλότερο σημείο τους. Και τα δύο κόμματα δεν συγκεντρώνουν ούτε το 40% του εκλογικού σώματος, όπως προκύπτει από πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Αν η κυβέρνηση έρθει σε κόντρα με τους τροϊκανούς που δήλωσαν: «Εμείς φεύγουμε και όταν επανέλθουμε τα ξαναλέμε»! και το νέο δάνειο δεν περπατήσει, εξαιτίας των εγγυήσεων που ξεκίνησε η Φινλανδία, είναι αμφίβολο, αν θα συνεχιστούν οι δόσεις του πρώτου δανείου, οπότε πριν βρεθούμε στο μεταίχμιο, στο οριακό σημείο, της χρεοκοπίας, την οποία οι ξένοι τοποθετούν στον Δεκέμβριο, δύο πράγματα πρέπει να συμβούν. Ή πάμε σε εκλογές ή φτιάχνουμε κυβέρνηση συνεργασίας.
Αν όσα λέει να κάνει η κυβέρνηση είναι σωστά, δεν θα μπορέσει να πετύχει τίποτα μόνη της, εκτός και συμπράξουν οι πολιτικές δυνάμεις και φτιάξουν μια νέα εποχή ανάπτυξης και αναδημιουργίας, αφού σταματήσουν τις έριδες και τις φλυαρίες.
Αυτό, λοιπόν, που πρόκειται ν’ αποφασίσει ο λαός στην κόψη του ξυραφιού, ας το κάνουν από τώρα τα δύο κόμματα και ν’ αποφύγουμε τις κάλπες.
Άλλο πράμα η νέα κεραμίδα που μας βρήκε στο κεφάλι! Εχετε (λέμε τώρα), σπίτι. Αμ δεν έχετε! Ξαναπληρώστε το και πάλι να δούμε, αν θα το έχετε.
ΦΑΠ από δω, φαπ από 'κει, φαπ από πέρα, φαπ από πόδες, φαπ από μπροστά, φαπ από πίσω, βαρεθήκαμε να μετράμε... αστράκια. Φαπο-εισπράκτορες με τα όλα μας.
Άλλη μια νίκη της Ελλάδας! Νέες διαβεβαιώσεις από Μέρκελ και Σαρκοζί ότι το μέλλον της χώρας μας είναι στην Ευρωζώνη και δεν θα υπάρξει χρεωκοπία. Αντε και στην άλλη νίκη με το καλό!
Θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί... Γι’ άλλη μια φορά το θρίλερ της εκταμίευσης ή μη της επόμενης δόσης του πακέτου στήριξης στις οθόνες μας. Αμαν πια το βαρεθήκαμε τούτο το έργο.
Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας. Μια άποψη. Όλα βαίνουν κακώς υπέρ ημών. Μια άλλη άποψη. Υπάρχει και τρίτη που λέει ότι μπόρα είναι και θα περάσει. Λιγοστεύουν οι οπαδοί της, ωστόσο!
Ν’ αποκτήσουμε νύχια για να ξυστούμε. Η μόνη λύση. Αλλοίμονό μας, αν περιμένουμε να μας ξύσουν οι άλλοι. Αυτοί να μας γδάρουν θέλουνε.
Και κλείνω τη στήλη με το καθιερωμένο πλέον ανέκδοτο:
Μια φορά ένα ποντικάκι έπεσε μέσα σε ένα βαρέλι με κρασί.
Περνούσε μια γάτα από εκεί, και άκουσε τις φωνές του.
- Θα σε σώσω, του είπε, αλλά θα κάτσεις να σε φάω...
- Καλύτερα να φαγωθώ, παρά να πνιγώ, λέει το ποντικάκι.
Απλώνει η γάτα το πόδι της και τράβηξε το ποντίκι από το βαρέλι. Αμέσως το ποντίκι το βάζει στα πόδια.
- Μα που πας; λέει η γάτα. Μου υποσχέθηκες ότι θα κάτσεις να σε φάω!
- Θα πρέπει να με συγχωρήσεις, απαντά το ποντικάκι. Όταν σου το είπα, ήμουν μεθυσμένο!
Βέρος Αρτινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΑΡΤΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ευθύνεται μόνο για όσα γράφουν οι συντάκτες του.
Παρακαλούμε μην μας φέρνετε στη δύσκολη θέση να διαγράφουμε υβριστικά ή χυδαία σχόλια.